Eindelijk hoor ik wat van die Afrika-gangers!
Lisa en Femke hebben een mailtje gestuurd. Leuk leuk leuk!
Hier het berichtje:
Yoga pien, (hallo pien)
hierbij een bericht uit het warme, mooie en vooral stoffige uganda. het is hier ontzettend mooi. De groep is heel gezellig en hecht. bij aankomst waren er een paar problemen. De tas van wouter is naar washington gestuurd en roy was zijn paspoort kwijt. Gelukkig kan de tas overmorgen opgehaald worden, en kwam het paspoort al snel terug.Wij als mzungo's (blanken) zijn ongekend populair hier. Iedereen zwaait, wil ons aanraken en in het ergste geval een plukje haar hebben. De dingen die we zien zijn indrukwekkend, maar ook ontzettend mooi. Mensen zijn arm, maar vaak ook ontzettend gelukkig. Er zijn geen zieken in de groep, gelukkig. Iedereen is blij met het gastgezin. Over 2 dagen reizen we naar de hoofdstad. Leuk, maar ook jammer om de mensen hier te moeten missen.
Sorry, de tijd is nu op.
Ik groet je van de hele groep,
anjunos (bye) Femke en Lisa
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
4 opmerkingen:
Erg leuk en fijn om, na een paar dagen 'radiostilte", even wat van de kids te horen. Ook van Sten en Pieter kregen wij vanmiddag een mailtje, waarin zij erg enthousiast waren over het gastgezin ( erg lieve mensen, wassen met koud water en kaarslicht, maar wel een kok thuis die heerlijk kan koken), het land ( prachtig )en de activiteiten. Al met al positieve en plezierige reacties en zeker fijn om te weten dat ze het goed met elkaar kunnen vinden. kijk nu al uit naar het volgende bericht, groet Bas
Van Lisa kregen we vanmiddag thuis ook een email. Behalve het nieuws, dat ze ook aan Pien heeft gemaild, schrijft ze ons over de lieve mensen van het gastgezin, de kakkerlakken en salamanders in de huizen, de kinderen die haar blonde (stro)haren zo enig vinden, de goede sfeer in de groep, de Afrikaanse manier van vervoer, het lekkere eten en de bagage van Wouter die vrijdag(!) opgehaald kan worden. Allemaal positieve berichten gelukkig. We hopen snel weer wat te horen. Groeten, Han
Hallo Allemaal,
Inderdaad erg leuk iets te horen van 'onze groep' Afrika gangers !
Ik kreeg gisteren dagboekverhalen van Suzan, hoe zij Uganda beleeft en gezien door haar bril, dat wil ik jullie niet onthouden....veel leesplezier !
Ingrid
Sorry ...was ff vergeten het mee te sturen hierbij alsnog....
22-07-2007
De eerste ochtend in Soroti. We zijn gewekt door hanen. Ik zeg 'we', maar ik bedoel 'zij'. Ik was namelijk de hele nacht wakker. Het was één groot muggenballet om mij heen. Er zaten wel 5 muggen op mijn muskietennet. Het geluid was beter dan 5.1: het was alsof ze allemaal bij mij in het net zaten, zo irritant. Dan is het liggen onder een net geen 'prinsesje spelen' meer, het is bittere noodzaak. Ik ben dan ook blij dat we om half acht ons bed zijn uitgegaan. Ik zit nu in de gezamenlijke kamer te wachten tot de anderen komen ontbijten. En dan gaan we naar de kerk; een Afrikaanse kerk. Zal de dienst hier ook zo sober zijn? Ik denk het niet. Het gat in de grond dienend als toilet is al helemaal vertrouwd. Misschien iets om in Nederland in te voeren? Ons slaapkamertje op de YWAM base was sober. Op een poster van Leonardo Dicaprio na. En er hangen wat geschreven bijbelteksten aan de muren. Halleluja.
Suzan.
Geplaatst door Suzanjlo om 14:53 | Permanente link | Reacties (0) | Reageer
21-07-2007 avond
Jan Smit en Yolanthe Cabou van Casbergen waren ook op Schiphol.
's Avonds in het motel:
Suzan: Wat zouden Jan en Yolanthe nu aan het doen zijn?
Marloes: Ze liggen vast champagne te drinken in het bubbelbad van hun luxe hotelkamer in een zonnig oord.
Suzan: Mijn bed ligt fijn. De klamboe is mooi. En de gordijnen ook.
Marloes: Heb je je wekker al gezet?
Suzan: Kwart voor acht. Laten we slapen. Morgen gaan we Afrika zien.
Marloes: Ja, welterusten.
Uganda heeft mobiele telefonie. Ik heb met mijn Orange-abonnementje zo contact met Nederland. Vandaag van Entebbe naar Soroti gereden. Over een hoofdweg van Uganda. De beste wegen dus, van asfalt. In Nederland zou er bij zo'n Ugandese weg waarschuwend een bordje 'pas op, slecht wegdek' staan. Hier denderen de vrachtwagens en auto's er zorgeloos overheen. Tijdens onze reis heb ik gebruik gemaakt van een Ugandees toilet: een houten hok met een gat in de grond. Eigenlijk viel het wel mee, het was net Frankrijk. In Nederland klagen we over de toiletten bij de MC Donalds. In Uganda zijn de MC Donaldstoiletten een soort troon. Het bezoek aan de Ugandese familie was apart; wit zijn, het is bijzonder hier. Een grote groep kindertjes ging voor ons staan alsof we fotografen van een klassenfoto waren. We hebben ze ook gefotografeerd. Eerst met enige gene, maar toen we merkten dat ze het leuk vonden, maakten we toch een paar kiekjes extra. Ik gaf de man van de familie een hand toen ik wegging: 'God bless you' zei hij. Wat moet je daar nou op zeggen? Ik zei maar 'thank you',maar misschien was 'you too' meer op zijn plaats geweest. Ik weet het niet. Het fruit is hier goddelijk. Misschien is dit wel het godennectar waar we bij Latijn over leren. Ananassap, passievruchtensap, maracuja.. niet te beschrijven. We zitten nu in Soroti bij YWAM (youth with a mission). Ik heb net mijn eten op, en wat anderen eten rustig door. We werden letterlijk met open armen ontvangen. Alsof we elkaar al jaren kenden. Godsdienst is hier heel belangrijk, een school heette: 'Noahs arc' en op een vrachtwagen stond: 'God bless this trip'. Er werd een gebed uitgesproken voordat we gingen eten. Vele moskees en kerken stonden langs de weg. Mensen lopen in lange gewaden. De sfeer is gemoedelijk, we voelden ons allemaal al een beetje thuis. Het is hier vroeg donker, gelukkig zijn er goede lampen (spaarlampen!). Ik hoop dat die er ook in mijn gastgezin zijn, dan kan ik af en toe nog 'ns iets schrijven.
God have mercy,
Suzan.
Geplaatst door Suzanjlo om 14:48 | Permanente link | Reacties (0) | Reageer
21-07-2007 middag
Op schiphol was het druk. Alsof er een oorlog woedde in Nederland, en iedereen moest vluchten. Er waren meisjes in glitterjurkjes die zongen dat we onze vloeistoffen in een zakje moesten doen. Angst voor terrorisme in een... glitterjasje. Lotte mocht haar schaar meenemen in het vliegtuig. Ik wilde mijn vijl. Er waren blanken in het vliegtuig. Ik vroeg me af wat ze in Uganda wilden doen. Aapjes kijken? Helpen? Het vliegtuig was luxe. Ik luisterde symfonieen van Mozart, en ik keek een documentaire over Rubens en Brueghel. En een slappe romantische komedie die de naam 'music and lyrics' draagt. Je moet wat. Porno is verboden in Uganda. Jan Wolkers niet. Ik las 'de kus' in het vliegtuig, maar er was alleen seks. In het motel keek ik onder het eten van mijn chapati naar een Ugandese serie. Er was geen seks, en ze gaven ook geen kusjes. Er was wel naakt; ontblote zwarte torso's. Niet beolied op een hagelwit strand. Nee, bebloed en zwaar mishandeld. Er werden veel mensen vermoord, en er was veel geschreeuw. Opeens was het stil. Ik keek naar het eten op mijn bord. Het was lekker, net als het passievruchtensap. Na drie minuten werd er weer iemand doodgeschoten. Een verschil: wij 's nachts porno op tv, zij moord. We leven in verschillende werelden. Morgen eens het landschap proeven.
Suzan.
Een reactie posten