woensdag 29 augustus 2007
dinsdag 28 augustus 2007
Laatste avond in Soroti
De laatste avond in Soroti was de avond van 27 juli, en natuurlijk moest er in stijl afscheid genomen worden!
Kanyaryeru Secondary School
30 juli waren we te gast op Kanyaryeru Secondary School, de school van het dorpje waar we zaten. We begonnen de dag met presentaties en gastlessen van zowel het plaatsvervangend hoofd van de school (over duurzame ontwikkeling) en onze Nederlandse vertegenwoordiging Mike en Wouter (over typische Hollandse zaken en het gevecht tegen het water). Na de lunch vervolgden we de dag met volleybal. Na het volleybal stond er een voetbalwedstrijd op het programma, die we ook nog wonnen! 's Avonds was er tijd voor een beetje ontspanning, en wat hoort er bij ontspanning? Goede muziek! Luister en huiver:
Faith Mission Soroti
Zondag 20 juli waren we te gast bij Faith Mission, een "Pentescopal Church" in Soroti. We werden hier hartelijk ontvangen, en Daan heeft de goegemeente nog toegesproken. Hieronder een kleine impressie:
Crossroads Comprehensive Secondary School
25 juli bezochten we twee scholen, waaronder Crossroads Comprehensive SS. Deze school ontving ons zeer gastvrij met liedjes en dans. Hieronder daarvan een impressie. Na een korte presentatie van onze kant werden we opgedeeld in kleinere groepen waarin we met de leerlingen konden praten over van alles en nog wat. Hieronder een korte impressie van de muzikale kwaliteiten:
Aketa IDP Camp
Op 24 juli brachten we een bezoek aan Aketa IDP (Internally Displaced Persons) Camp, een kamp voor mensen in de regio, die veelal getroffen zijn door de Karamojong, een naburige stam die gelooft dat al het vee aan hun toebehoort en dan ook met wapens probeert dit vee bij hun te krijgen en de Lord's Resistance Army, een rebellenleger dat al jarenlang Noord-Uganda op een vreselijke manier terroriseert. We spraken eerst met enkele vertegenwoordigers van het kamp en brachten daarna een bezoek aan de basisschool die op het kamp gevestigd was. De school had werkelijk aan alles tekort: leraren, gebouwen, eten, schriften, kortom: alles! Er was een klas waarin 178 kinderen zaten. Stel je voor, 178 kinderen opgepropt in een klaslokaal, met 1 leraar! Bij aankomst werden we begroet met welkomstliedjes. Hieronder een impressie:
zondag 12 augustus 2007
Terug!
We zijn sinds woensdag weer terug in Nederland. Natuurlijk was het nog even wennen toen we aankwamen op Schiphol: de temperatuur, de mensen en de geordendheid van Nederland. We mogen zeker terugkijken op een zeer geslaagde studiereis naar de Pearl of Africa. We hebben veel gezien, veel meegemaakt, veel leuke mensen ontmoet en veel geleerd. Later volgt er uiteraard een uitgebreider verslag. Nu zullen we bezig gaan onze ervaringen om te zetten in draagvlakversterkende activiteiten: presentaties voor de klassen van Het Assink Lyceum, een Africa Awareness Day op Het Assink Lyceum, presentaties voor groepen 8 van de basisscholen en een presentatie in de bibliotheek van Hengelo. Hieronder alvast wat foto's om een sfeerimpressie te krijgen!
woensdag 8 augustus 2007
The End of Their Journey?
Nou dit was het dan alweer! Meer dan 2 weken zijn de leerlingen van het Assink Lyceum naar Uganda geweest en nu komen ze weer terug. Sommige leerlingen vonden het jammer, anderen wilden ook wel weer graag terug naar huis. Maar dit is nog niet het eind van de reis...
Want als ze thuiskomen gaat er ook nog vanalles gebeuren! Natuurlijk alles vertellen aan de ouders, familie, vrienden, buren, etc., maar ook gaan ze dingen regelen voor een Awareness Day! Zodat ze het niet alleen aan al het bovenstaande kunnen vertellen, maar ook aan hun medeleerlingen. Dus hun reis is dan wel afgelopen, maar eigenlijk zijn ze nog maar net begonnen. Ze moesten deze reis maken, zodat ze mee hadden gemaakt hoe het daar is en wat daar is. Dat kunnen ze nu dus aan ons (alle andere leerlingen en leraren) vertellen!
En zo kunnen ze hun doel bereiken... om het bewustzijn over en het draagvlaak voor ontwikkelingssamenwerking in Afrika te vergroten.
Hier nog een laatste mailtje van Sten, Roy en Lisa. Wat ze als afsluiting hadden gedaan:
Ha Pien!
Over 15 minuten verlaten we ons hotel, en rijden we met de bus naar het vliegveld. De tassen zijn gepakt en de meeste mensen staan klaar. Afgelopen paar dagen waren leuk maar toch ook erg vermoeiend.
Gisteren hebben we de Nederlandse ambassade bezocht, ontzettend interessant. Het rook daar zelfs ontzettend nederlands. Ook hebben we een gallerie bezocht, waar we een presentatie gegeven en aangehoord hebben. Daarna hebben we gewinkeld (souvenirs!!!) en gegeten. De avond was prachtig: we zijn met bijna de hele groep naar een dancing club geweest, waar we onze reis heel gezellig hebben afgesloten. De hele avond gedanst op oldies en mooie reggae, en we hebben zelfs Bob Wine (de bekendste ugandees) ontmoet. Hij zong iets voor ons.
Sommigen zien er tegenop om weer naar huis te gaan, ze zouden best langer willen blijven. Anderen hebben ook wel zin om weer boterhammen met hagelslag en warme douches te nemen. We zien je snel, groeten
Sten, Roy, Lisa
Want als ze thuiskomen gaat er ook nog vanalles gebeuren! Natuurlijk alles vertellen aan de ouders, familie, vrienden, buren, etc., maar ook gaan ze dingen regelen voor een Awareness Day! Zodat ze het niet alleen aan al het bovenstaande kunnen vertellen, maar ook aan hun medeleerlingen. Dus hun reis is dan wel afgelopen, maar eigenlijk zijn ze nog maar net begonnen. Ze moesten deze reis maken, zodat ze mee hadden gemaakt hoe het daar is en wat daar is. Dat kunnen ze nu dus aan ons (alle andere leerlingen en leraren) vertellen!
En zo kunnen ze hun doel bereiken... om het bewustzijn over en het draagvlaak voor ontwikkelingssamenwerking in Afrika te vergroten.
Hier nog een laatste mailtje van Sten, Roy en Lisa. Wat ze als afsluiting hadden gedaan:
Ha Pien!
Over 15 minuten verlaten we ons hotel, en rijden we met de bus naar het vliegveld. De tassen zijn gepakt en de meeste mensen staan klaar. Afgelopen paar dagen waren leuk maar toch ook erg vermoeiend.
Gisteren hebben we de Nederlandse ambassade bezocht, ontzettend interessant. Het rook daar zelfs ontzettend nederlands. Ook hebben we een gallerie bezocht, waar we een presentatie gegeven en aangehoord hebben. Daarna hebben we gewinkeld (souvenirs!!!) en gegeten. De avond was prachtig: we zijn met bijna de hele groep naar een dancing club geweest, waar we onze reis heel gezellig hebben afgesloten. De hele avond gedanst op oldies en mooie reggae, en we hebben zelfs Bob Wine (de bekendste ugandees) ontmoet. Hij zong iets voor ons.
Sommigen zien er tegenop om weer naar huis te gaan, ze zouden best langer willen blijven. Anderen hebben ook wel zin om weer boterhammen met hagelslag en warme douches te nemen. We zien je snel, groeten
Sten, Roy, Lisa
zondag 5 augustus 2007
Sorry!
Sorry allemaal! Dat ik al een paar dagen niets op de site heb gezet... Maar ik was een weekje bij een vriend dus dan de hele tijd achter de pc te duiken vond ik ook zo wat! En dan ook nog eens problemen met mijn mobiel... Het spijt me echt hoor! Ik heb gefaald als contactpersoon...
Maar ik hoop dat iedereen het me vergeeft! En vandaag heeft de vader van Daan, Ton, maar even daar naartoe gebeld om te vragen hoe het gaat. Daardoor heb ik weer een mailtje gekregen van Lotte!
Mureire muta Pien!
Eindelijk weer een mailtje uit Uganda! We hadden je een paar keer proberen te belen, maar hoorden dat er iets met je mobiel was.
Wij zijn nu in Kampala, we zijn vanmorgen vertrokken bij onze hostfamilies uit Kanyaryeru. Dit plaatsje was heel rural (zoals ze dat hier noemen) en we hebben mogen genieten van het eenvouige boerenleven. Heel eenvoudig soms. bruin water in een jerrycan uit de dam om je in te wassen, waar je van naar geit gaat ruiken. gaten in de grond om in te plassen (en ja..ehm. poepen hoor er ook bij). slapen in lemen hutten bij mensen die geen Engels spreken. om 5 uur 's ochtends opstaan om dan om 6 uur de bus uit de modder te drukken met onze teva's aan.
kortom, het was een hele ervaring. een goede, welteverstaan.
De organisatie in Kanyaryeru door Fodepa was wel iets minder dan die van YWAM in Soroti. Er was steeds veel onduidelijkheid over wat we nou gingen doen, en de telaatkom-mentaliteit van de Ugandezen komt ons zo langzamerhand ook de neus uit.
We hebben wel heel veel plezier gehad, en in de groep gaat het ook nog steeds goed! We zijn een paar dagen geleden naar 2 scholen geweest waar we hebben gevoetbald en gevolleybald, we hebben (gewoon informeel) gepraat met de leerlingen en in de tweede school werd er heel veel muziek gedraaid, dus iedereen was flink aan het dansen. We zijn ook nog naar het Lake Mburo National Park en het Queen Elizabth National Park geweest. We hebben echte olifanten gezien! En ook de buffels, hippo's, zebra's, impala's en wrattenzwijnen! De natuur is echt heeel mooi hier, Lion King en dan nog mooier!
We hebben in het Queen E-Park ook nog een grep pastoralisten bezocht de door de regering steeds van hot naar her werd gesleept. Heel armoedig, aangrijpende verhalen. We worden overal waar we komen heel hartelijk ontvangen, en de mensen zijn echt echt reuze-aardig. Overal lopen kinderen met ons mee.
In Kanyaryeru was het nog wel even een cutuurverschil dat ze zo klef zijn. Iedereen zit voortdurend aan elkaar, ook jongens-jongens. :) .
Een groep studenten van Fodepa reist voortdurend met ons mee, in het begin vonden we het raar want ze deden niets, ze hadedn geen functie en bleven ook erg aan hun eigen groepje plakken. Nu een paar dagen verder gaan we erg leuk met ze om en is het allemaal heelgezellig.
We zijn dus nu in Kampala, in een best luxe hotel. Eindelijk weer fatsoenlijk wassen!
Met de gezondheid van alle mensen gaat het ook erg goed, we hebben nog geen zieken gehad. Daan was wel een dag iets minder in orde, en vandaag was Sten iets minder in vorm, maar dat is ook helemaal niet ernstig.
Nogmaals sorry dat we zo lang niets van ons hebben laten horen, we hopen dat we jullie zo weer een beetje hebben ingelicht! Dit zijn natuurlijk nog lang niet alle verhalen, julie horen nog van ons!
Heeel erg veel liefs,
Lotte namens het hele AAP-team
Ik wil dus even Ton bedanken dat hij even wilde bellen! Ben ik erg blij om.
En ik hoop dat het met Marloes ook weer beter gaat!
Maar ik hoop dat iedereen het me vergeeft! En vandaag heeft de vader van Daan, Ton, maar even daar naartoe gebeld om te vragen hoe het gaat. Daardoor heb ik weer een mailtje gekregen van Lotte!
Mureire muta Pien!
Eindelijk weer een mailtje uit Uganda! We hadden je een paar keer proberen te belen, maar hoorden dat er iets met je mobiel was.
Wij zijn nu in Kampala, we zijn vanmorgen vertrokken bij onze hostfamilies uit Kanyaryeru. Dit plaatsje was heel rural (zoals ze dat hier noemen) en we hebben mogen genieten van het eenvouige boerenleven. Heel eenvoudig soms. bruin water in een jerrycan uit de dam om je in te wassen, waar je van naar geit gaat ruiken. gaten in de grond om in te plassen (en ja..ehm. poepen hoor er ook bij). slapen in lemen hutten bij mensen die geen Engels spreken. om 5 uur 's ochtends opstaan om dan om 6 uur de bus uit de modder te drukken met onze teva's aan.
kortom, het was een hele ervaring. een goede, welteverstaan.
De organisatie in Kanyaryeru door Fodepa was wel iets minder dan die van YWAM in Soroti. Er was steeds veel onduidelijkheid over wat we nou gingen doen, en de telaatkom-mentaliteit van de Ugandezen komt ons zo langzamerhand ook de neus uit.
We hebben wel heel veel plezier gehad, en in de groep gaat het ook nog steeds goed! We zijn een paar dagen geleden naar 2 scholen geweest waar we hebben gevoetbald en gevolleybald, we hebben (gewoon informeel) gepraat met de leerlingen en in de tweede school werd er heel veel muziek gedraaid, dus iedereen was flink aan het dansen. We zijn ook nog naar het Lake Mburo National Park en het Queen Elizabth National Park geweest. We hebben echte olifanten gezien! En ook de buffels, hippo's, zebra's, impala's en wrattenzwijnen! De natuur is echt heeel mooi hier, Lion King en dan nog mooier!
We hebben in het Queen E-Park ook nog een grep pastoralisten bezocht de door de regering steeds van hot naar her werd gesleept. Heel armoedig, aangrijpende verhalen. We worden overal waar we komen heel hartelijk ontvangen, en de mensen zijn echt echt reuze-aardig. Overal lopen kinderen met ons mee.
In Kanyaryeru was het nog wel even een cutuurverschil dat ze zo klef zijn. Iedereen zit voortdurend aan elkaar, ook jongens-jongens. :) .
Een groep studenten van Fodepa reist voortdurend met ons mee, in het begin vonden we het raar want ze deden niets, ze hadedn geen functie en bleven ook erg aan hun eigen groepje plakken. Nu een paar dagen verder gaan we erg leuk met ze om en is het allemaal heelgezellig.
We zijn dus nu in Kampala, in een best luxe hotel. Eindelijk weer fatsoenlijk wassen!
Met de gezondheid van alle mensen gaat het ook erg goed, we hebben nog geen zieken gehad. Daan was wel een dag iets minder in orde, en vandaag was Sten iets minder in vorm, maar dat is ook helemaal niet ernstig.
Nogmaals sorry dat we zo lang niets van ons hebben laten horen, we hopen dat we jullie zo weer een beetje hebben ingelicht! Dit zijn natuurlijk nog lang niet alle verhalen, julie horen nog van ons!
Heeel erg veel liefs,
Lotte namens het hele AAP-team
Ik wil dus even Ton bedanken dat hij even wilde bellen! Ben ik erg blij om.
En ik hoop dat het met Marloes ook weer beter gaat!
Abonneren op:
Posts (Atom)
