Korte Film

Infoavond donderdag 1 november

Bij aankomst in Nederland viel het op dat er zoveel mensen waren die belangstelling voor ons en het project toonden. Speciaal voor díe mensen wordt er op 1 November a.s. een infoavond in het Assink theater georganiseerd. We nemen u mee op reis naar ‘the pearl of Africa’ en laten u onze ervaringen zien d.m.v. film, foto’s en anekdotes. Verder brengen we u op de hoogte van het verdere vervolg van het project.

Om 19:15 bent u welkom in het theater van het Assink Lyceum aan de Bouwmeester 10, in Haaksbergen. Na afloop van het programma is het mogelijk om na te praten met de leden van het project…

Om organisatorische redenen is het goed om te weten hoeveel mensen wij 1 november kunnen verwachten. Wilt u, wanneer u van plan bent deze infoavond bij te wonen, een reactie achterlaten met het aantal personen dat komt?

Tot dan!

Overstromingen

Zoals je misschien gehoord hebt, zijn er zware overstrommingen in grote delen van Afrika. Het oosten van Uganda is een van de gebieden die het zwaarst getroffen zijn. Er zijn al veel doden gevallen, en 300.000 hebben geen toegang tot schoon drinkwater en voedsel op het moment. De vele zandwegen zijn omgetoverd in rivieren en veel bruggen zijn verwoest. Grote delen land staan onder water, de akkers zijn weggespoeld en men vreest voor de uitbraak van ziektes. De internationale gemeenschap heeft inmiddels hulp toegezegd.

Veel scholen in Noordoost-Uganda zijn inmiddels gesloten, of ze zijn verwoest, of ze worden gebruikt als plek voor mensen om naar toe te gaan als ze hun huis zijn kwijtgeraakt. Scholen zijn vaak immers vaak de enige stevige stenen gebouwen in de omgeving. Een van de scholen die wij bezochten in het Noordoosten van Uganda was Amuria Secondary School, een school die inmiddels gesloten is. Laten we hopen dat de regio kan herstellen van deze zwaartste klap (de hevigste regens in meer dan 20 jaar). Hierbij nog eens een gezellig optreden met een lied over HIV/Aids op Amuria SS.

Bobi Wine?

Ja, Bobi Wine. Deze naam zegt je waarschijnlijk niets, maar het is toch echt de beroemdste Ugandees na de president.
Afgelopen jaar won Bobi de 'Pearl of Africa Award' en kan zich nu een jaar lang de beste artiest van Uganda noemen... En het mooie is, wij hebben hem ontmoet!! Op de laatste avond, in de hipste club van Kampala, hebben we 'kennis met hem gemaakt' (de een wat intiemer dan de ander)
Hij zong nog een lied speciaal voor ons, en na een optreden met 'the Butcherman' vertrok hij naar een andere club.
Zijn grootste hit 'Kiwaan' schalde door alle autospeekers in Kampala en hij kan zich dus met recht de beste artiest van Uganda noemen... Hier rechts in de balk zijn grootste hit!!

Playback op Ngabo Academy

Pieter zoekt een meisje uit

Laatste avond in Soroti

De laatste avond in Soroti was de avond van 27 juli, en natuurlijk moest er in stijl afscheid genomen worden!

Kanyaryeru Secondary School

30 juli waren we te gast op Kanyaryeru Secondary School, de school van het dorpje waar we zaten. We begonnen de dag met presentaties en gastlessen van zowel het plaatsvervangend hoofd van de school (over duurzame ontwikkeling) en onze Nederlandse vertegenwoordiging Mike en Wouter (over typische Hollandse zaken en het gevecht tegen het water). Na de lunch vervolgden we de dag met volleybal. Na het volleybal stond er een voetbalwedstrijd op het programma, die we ook nog wonnen! 's Avonds was er tijd voor een beetje ontspanning, en wat hoort er bij ontspanning? Goede muziek! Luister en huiver:

Faith Mission Soroti

Zondag 20 juli waren we te gast bij Faith Mission, een "Pentescopal Church" in Soroti. We werden hier hartelijk ontvangen, en Daan heeft de goegemeente nog toegesproken. Hieronder een kleine impressie:

Crossroads Comprehensive Secondary School

25 juli bezochten we twee scholen, waaronder Crossroads Comprehensive SS. Deze school ontving ons zeer gastvrij met liedjes en dans. Hieronder daarvan een impressie. Na een korte presentatie van onze kant werden we opgedeeld in kleinere groepen waarin we met de leerlingen konden praten over van alles en nog wat. Hieronder een korte impressie van de muzikale kwaliteiten:

Aketa IDP Camp

Op 24 juli brachten we een bezoek aan Aketa IDP (Internally Displaced Persons) Camp, een kamp voor mensen in de regio, die veelal getroffen zijn door de Karamojong, een naburige stam die gelooft dat al het vee aan hun toebehoort en dan ook met wapens probeert dit vee bij hun te krijgen en de Lord's Resistance Army, een rebellenleger dat al jarenlang Noord-Uganda op een vreselijke manier terroriseert. We spraken eerst met enkele vertegenwoordigers van het kamp en brachten daarna een bezoek aan de basisschool die op het kamp gevestigd was. De school had werkelijk aan alles tekort: leraren, gebouwen, eten, schriften, kortom: alles! Er was een klas waarin 178 kinderen zaten. Stel je voor, 178 kinderen opgepropt in een klaslokaal, met 1 leraar! Bij aankomst werden we begroet met welkomstliedjes. Hieronder een impressie:

Terug!

We zijn sinds woensdag weer terug in Nederland. Natuurlijk was het nog even wennen toen we aankwamen op Schiphol: de temperatuur, de mensen en de geordendheid van Nederland. We mogen zeker terugkijken op een zeer geslaagde studiereis naar de Pearl of Africa. We hebben veel gezien, veel meegemaakt, veel leuke mensen ontmoet en veel geleerd. Later volgt er uiteraard een uitgebreider verslag. Nu zullen we bezig gaan onze ervaringen om te zetten in draagvlakversterkende activiteiten: presentaties voor de klassen van Het Assink Lyceum, een Africa Awareness Day op Het Assink Lyceum, presentaties voor groepen 8 van de basisscholen en een presentatie in de bibliotheek van Hengelo. Hieronder alvast wat foto's om een sfeerimpressie te krijgen!

The End of Their Journey?

Nou dit was het dan alweer! Meer dan 2 weken zijn de leerlingen van het Assink Lyceum naar Uganda geweest en nu komen ze weer terug. Sommige leerlingen vonden het jammer, anderen wilden ook wel weer graag terug naar huis. Maar dit is nog niet het eind van de reis...
Want als ze thuiskomen gaat er ook nog vanalles gebeuren! Natuurlijk alles vertellen aan de ouders, familie, vrienden, buren, etc., maar ook gaan ze dingen regelen voor een Awareness Day! Zodat ze het niet alleen aan al het bovenstaande kunnen vertellen, maar ook aan hun medeleerlingen. Dus hun reis is dan wel afgelopen, maar eigenlijk zijn ze nog maar net begonnen. Ze moesten deze reis maken, zodat ze mee hadden gemaakt hoe het daar is en wat daar is. Dat kunnen ze nu dus aan ons (alle andere leerlingen en leraren) vertellen!
En zo kunnen ze hun doel bereiken... om het bewustzijn over en het draagvlaak voor ontwikkelingssamenwerking in Afrika te vergroten.
Hier nog een laatste mailtje van Sten, Roy en Lisa. Wat ze als afsluiting hadden gedaan:

Ha Pien!

Over 15 minuten verlaten we ons hotel, en rijden we met de bus naar het vliegveld. De tassen zijn gepakt en de meeste mensen staan klaar. Afgelopen paar dagen waren leuk maar toch ook erg vermoeiend.
Gisteren hebben we de Nederlandse ambassade bezocht, ontzettend interessant. Het rook daar zelfs ontzettend nederlands. Ook hebben we een gallerie bezocht, waar we een presentatie gegeven en aangehoord hebben. Daarna hebben we gewinkeld (souvenirs!!!) en gegeten. De avond was prachtig: we zijn met bijna de hele groep naar een dancing club geweest, waar we onze reis heel gezellig hebben afgesloten. De hele avond gedanst op oldies en mooie reggae, en we hebben zelfs Bob Wine (de bekendste ugandees) ontmoet. Hij zong iets voor ons.
Sommigen zien er tegenop om weer naar huis te gaan, ze zouden best langer willen blijven. Anderen hebben ook wel zin om weer boterhammen met hagelslag en warme douches te nemen. We zien je snel, groeten

Sten, Roy, Lisa

Sorry!

Sorry allemaal! Dat ik al een paar dagen niets op de site heb gezet... Maar ik was een weekje bij een vriend dus dan de hele tijd achter de pc te duiken vond ik ook zo wat! En dan ook nog eens problemen met mijn mobiel... Het spijt me echt hoor! Ik heb gefaald als contactpersoon...
Maar ik hoop dat iedereen het me vergeeft! En vandaag heeft de vader van Daan, Ton, maar even daar naartoe gebeld om te vragen hoe het gaat. Daardoor heb ik weer een mailtje gekregen van Lotte!


Mureire muta Pien!

Eindelijk weer een mailtje uit Uganda! We hadden je een paar keer proberen te belen, maar hoorden dat er iets met je mobiel was.

Wij zijn nu in Kampala, we zijn vanmorgen vertrokken bij onze hostfamilies uit Kanyaryeru. Dit plaatsje was heel rural (zoals ze dat hier noemen) en we hebben mogen genieten van het eenvouige boerenleven. Heel eenvoudig soms. bruin water in een jerrycan uit de dam om je in te wassen, waar je van naar geit gaat ruiken. gaten in de grond om in te plassen (en ja..ehm. poepen hoor er ook bij). slapen in lemen hutten bij mensen die geen Engels spreken. om 5 uur 's ochtends opstaan om dan om 6 uur de bus uit de modder te drukken met onze teva's aan.
kortom, het was een hele ervaring. een goede, welteverstaan.
De organisatie in Kanyaryeru door Fodepa was wel iets minder dan die van YWAM in Soroti. Er was steeds veel onduidelijkheid over wat we nou gingen doen, en de telaatkom-mentaliteit van de Ugandezen komt ons zo langzamerhand ook de neus uit.
We hebben wel heel veel plezier gehad, en in de groep gaat het ook nog steeds goed! We zijn een paar dagen geleden naar 2 scholen geweest waar we hebben gevoetbald en gevolleybald, we hebben (gewoon informeel) gepraat met de leerlingen en in de tweede school werd er heel veel muziek gedraaid, dus iedereen was flink aan het dansen. We zijn ook nog naar het Lake Mburo National Park en het Queen Elizabth National Park geweest. We hebben echte olifanten gezien! En ook de buffels, hippo's, zebra's, impala's en wrattenzwijnen! De natuur is echt heeel mooi hier, Lion King en dan nog mooier!

We hebben in het Queen E-Park ook nog een grep pastoralisten bezocht de door de regering steeds van hot naar her werd gesleept. Heel armoedig, aangrijpende verhalen. We worden overal waar we komen heel hartelijk ontvangen, en de mensen zijn echt echt reuze-aardig. Overal lopen kinderen met ons mee.

In Kanyaryeru was het nog wel even een cutuurverschil dat ze zo klef zijn. Iedereen zit voortdurend aan elkaar, ook jongens-jongens. :) .
Een groep studenten van Fodepa reist voortdurend met ons mee, in het begin vonden we het raar want ze deden niets, ze hadedn geen functie en bleven ook erg aan hun eigen groepje plakken. Nu een paar dagen verder gaan we erg leuk met ze om en is het allemaal heelgezellig.

We zijn dus nu in Kampala, in een best luxe hotel. Eindelijk weer fatsoenlijk wassen!
Met de gezondheid van alle mensen gaat het ook erg goed, we hebben nog geen zieken gehad. Daan was wel een dag iets minder in orde, en vandaag was Sten iets minder in vorm, maar dat is ook helemaal niet ernstig.

Nogmaals sorry dat we zo lang niets van ons hebben laten horen, we hopen dat we jullie zo weer een beetje hebben ingelicht! Dit zijn natuurlijk nog lang niet alle verhalen, julie horen nog van ons!

Heeel erg veel liefs,

Lotte namens het hele AAP-team


Ik wil dus even Ton bedanken dat hij even wilde bellen! Ben ik erg blij om.
En ik hoop dat het met Marloes ook weer beter gaat!

Dinsdag 31 Juli 2007

Woensdag 30 Juli 2007. Mijn telefoon gaat opeens en ik word gebeld door een heel lang nummer. Wie kan het zijn? Ik helemaal de Afrika-gangers vergeten! (Shame on me)

Was het Femke, die belde. Ik helemaal blij dat ik een keer word gebeld door hun. Vraagt ze als eerste aan mij: "Hoe is het daar?" Hahaha! Ik zo: "Hallo! Hoe is het DAAR?" Gekkie! Was alleen niet zo lang, want het blijft duur... Maar ze hadden het erg naar hun zin, vorige week was echt helemaal fantastisch geweest en Femke zou vandaag een mailtje sturen. Net even gekeken en had een mailtje van de vader van Lisa dat Lisa een mailtje had gestuurd, dus die staat hieronder.

Hoi Pien,

Lisa heeft weer een mail naar huis kunnen sturen.
De groep zit nu in Lake Mbarara. Onderweg daar naartoe hebben ze Wouters tas opgehaald en overnacht in een luxe hotel.. Daar hebben ze in het zwembad Suzans verjaardag gevierd, terwijl ze vandaar uitkeken over de armoede. Ze missen de mensen in Soroti nu al, de situatie nu is heel wat minder goed georganiseerd en ze hebben nu ook geen stroom en stromend water. Het gastgezin is opeens weg!!. Nu slapen Lisa, Lotte Marloes in een lemen hutje tussen de koeien en dichtbij zitten Daan, Kalvin en Roy in een huisje. Het Afrikaanse eten begint ze langzamerhand tegen te staan. De meegebrachte stroopwafels worden dan ook niet als cadeautje gegeven, maar door henzelf opgegeten.
Morgen en overmorgen gaan ze naar natuurparken. Daar verheugen ze zich al op. De natuur schijnt hier sowieso al mooier te zijn dan in het Sorotigebied.

Groeten, Han

Hieperdepiep HOERA!

Vandaag is het feest in Uganda! Nouja dat denk ik tenminste, en hoop ik...
Want vandaag is Suzan jarig! Ze is 17 geworden. Ik hoop voor haar dat ze nog iets extra's doen voor haar en "Er is er 1 jarig (hoera hoera)" zingen of met z'n allen "Happy Birthday" in het engels. Maar de ouders hebben al vermeld dat ze nog een andere keer haar verjaardag in Nederland viert. Dus dat komt wel goed!


Bij deze wil ik ook nog even een liedje zingen:

Er is er 1 jarig, hoera, hoera!
Dat kun je wel horen (?) dat is Suzan!
Wij vinden dat allen zo prettig ja ja!
En daarom zingen we blij, blij, blij, blij!
Zij leve lang, hoera hoera!
Zij leve lang, hoera hoera!
Zij leve lang, hoera hoera!
Hieperdepiep Hoera!
Hieperdepiep Hoera!
Hieperdepiep! HOERA!



Tadaa!
Van Harte Gefeliciteerd met je verjaardag en nog heel veel jaren erbij!
(voor als je het leest, hoop toch in ieder geval na de tijd... )

Nieuws!

Eindelijk hoor ik wat van die Afrika-gangers!
Lisa en Femke hebben een mailtje gestuurd. Leuk leuk leuk!
Hier het berichtje:
Yoga pien, (hallo pien)
hierbij een bericht uit het warme, mooie en vooral stoffige uganda. het is hier ontzettend mooi. De groep is heel gezellig en hecht. bij aankomst waren er een paar problemen. De tas van wouter is naar washington gestuurd en roy was zijn paspoort kwijt. Gelukkig kan de tas overmorgen opgehaald worden, en kwam het paspoort al snel terug.Wij als mzungo's (blanken) zijn ongekend populair hier. Iedereen zwaait, wil ons aanraken en in het ergste geval een plukje haar hebben. De dingen die we zien zijn indrukwekkend, maar ook ontzettend mooi. Mensen zijn arm, maar vaak ook ontzettend gelukkig. Er zijn geen zieken in de groep, gelukkig. Iedereen is blij met het gastgezin. Over 2 dagen reizen we naar de hoofdstad. Leuk, maar ook jammer om de mensen hier te moeten missen.
Sorry, de tijd is nu op.
Ik groet je van de hele groep,
anjunos (bye) Femke en Lisa

Stress?

Even een berichtje tussendoor:

Ik heb net mijn mail gecheckt en zag dat de Afrika-gangers veilig waren geland!

Gelukkig!

Alleen zonder stress?
Want de bagage van een begeleider, Wouter Jansink, is gestrand in WASHINGTON!
Beetje balen dus... Maar we hopen dat het allemaal goed komt en dat Wouter gewoon zijn spulletjes terug krijgt, zodat hij die 19 dagen volhoudt.

Ik wacht vol spanning af tot ze mij bellen!

Fasten your seatbelts, because we're flying!

Vandaag, 20 juli, zijn de scholieren en begleiders om 6 uur met de trein naar Schiphol gegaan om daar met het vliegtuig naar Uganda te gaan! Om 11 uur ging het vliegtuig en duurt het nu niet meer zo lang voordat ze er zijn. Spannend!
Wel lang zo'n vliegreis zeg! Ze zullen ook vast allemaal erg moe zijn. Niet alleen van het vliegen, maar ze moesten allemaal al erg vroeg opstaan en het blijft toch spannend dus ik weet niet of ze allemaal wel goed hebben geslapen.

Hier staan ze dan allemaal, te wachten bij de trein.

Dan is het eindelijk zover! Na al dat werk, al dat geregel! Eerst teveel mensen die interesse hadden om mee te gaan, daarna te weinig mensen die meekonden gaan. Misschien ging het niet door, misschien moesten ze in de herfstvakantie gaan, misschien dit, misschien dat. Eindelijk niet zo'n project dat start en er toch niks van komt, want in het begin zag dat er wel zo naar uit. Mensen gingen twijfelen, ouders gingen ook twijfelen.

Veel scholieren zijn ook halverwege of in het begin van het project afgehaakt, omdat ze toch niet mochten van hun ouders, er geen toekomst in zagen of niet meekonden omdat ze zelf op vakantie gingen. (Maar ondanks dat Elise en ik zelf niet meekonden, zijn wij gebleven en hebben nog geholpen waar we helpen konden. Zo ben ik dus contactpersoon geworden.)

Iemand die even apart vernoemd moet worden, vind ik, is toch wel Daan. Hij was altijd positief, wilde zo graag dat dit project ging werken, maakte altijd actiepuntenlijstjes en wilde koste wat kost naar Uganda in de zomervakantie (en niet in de herfstvakantie)! Hij heeft echt heel veel gedaan voor dit project en daar neem ik mijn petje voor af.

Al met al is het ze dus toch gewoon gelukt! Daar neem ik ook mijn petje voor af.

Het is een hele leuke groep en ze zullen er samen veel van leren.

Oeh... Spannend!

Het is bijna zover! Iedereen is nog even de laatste dingen aan het doen en nu mag ik de site bewerken/beheren!
Ik ben Pien Laarveld en doe al vanaf het begin van dit project mee en ik zou ook meegaan naar Uganda maar dat ging voor mij helaas niet door. Nu ben ik dan maar contactpersoon. Ook een hele opdracht! Ik wordt om ongeveer drie dagen gebeld door 1 van hen en mail wat er is gebeurd door naar de ouders. Ook zet ik het op de site, zodat iedereen kan lezen wat ze allemaal meemaken en doen. En als er iets gebeurd dan word ik gebeld en moet het de ouders van het desbetreffende persoon vertellen...
Ik hoop dat ik de site zoveel mogelijk bewerken kan, want dat zou natuurlijk het leukst zijn!

Ik wil nog iets zeggen tegen de mensen die naar Uganda gaan:
Geniet ervan! Pas op voor de beesten daar! En maak veel foto's en filmpjes zodat ik ook nog wat kan zien! :D

14 juli: Nog maar 6 dagen!

Met nog minder dan een week voor de boeg begint de reis wel heel erg dichtbij te komen. Dit is dan ook goed te merken aan de vele mails.
Vandaag hebben we het definitieve dag-tot-dagprogramma gekregen. Het programma ziet er geweldig uit en is erg gevariëerd (bedankt partnerorganisaties!). Hier een samenvatting van de belangrijkste punten van het programma.

Dag 1: (Vrijdag 20 juli 2007, 20:15) Ontvangst op Entebbe airport door de partnerorganisaties. Overnachting in een hotel.
Dag 2: Reis naar Soroti via de hoofdstad Kampala. In Soroti brengen we de nacht door op de 'base' van YWAM (zie 'partnerorganisaties')
Dag 3: Bezoek aan een huis waar wordt gezorgd voor kinderen die besmet zijn met HIV (vaak wezen). Na het bezoek gaan we naar onze gastgezinnen. Kerkbezoek.
Dag 4: Orungu (op 1 uur van Soroti). Bezoek aan een Anti HIV/Aids schoolclub. Amuria (op 45 minuten van Soroti). Ontmoeting wijze oude mannen. Huisbezoeken aan mensen die getroffen zijn door HIV/Aids (in kleine dorpjes)
Dag 5: Bezoek aan een vluchtelingenkamp, 7800 inwoners (op 1,5 uur van Soroti). Achtergronden, ontmoeting met de leiders van het kamp, bliksembezoek aan school, bezoek aan legerbarakken rondom het kamp.
Dag 6: Bezoek aan 2 scholen, oa sportactiviteiten.
Dag 7: Vrije morgen samen met je gastgezin. Ugandees koken (en kippen slachten) in de middag. 's Avonds afscheidsfeest voor gastgezinnen en gemaakte vrienden.
Dag 8: Reis naar Kampala (4,5 uur) en overnachting in een hotel.
Dag 9: Rit over campus van grootste universiteit van Uganda (Makerere University). Reis naar Mbara in het zuiden met Fodepa (zie 'Partnerorganisaties'). Onderweg een stop in Lyantonde. bezoek jeugdorganisatie en 'burgemeester'. Bezoek aan boerderij. In Kanyaryeru/Lake Mburo brengen we de nacht door in gastgezinnen.
Dag 10: Kerkbezoek. 's Avonds wandeling en vrije tijd met gastgezinnen.
Dag 11: Bezoek aan Lake Mburo Secondary School. We draaien mee in klassen. Voetbalwedstrijd tussen bezoekers en ontvangers, en debatten. 's Avonds: traditionele muziek op de school, presentaties en verhalen.
Dag 12: Hele dag met gastgezinnen. Aan de slag op het boerenbedrijf.
Dag 13: We bezoeken de Basongora (stam van herders) in een van de bekendste wildparken van Uganda, het Queen Elisabeth National Park. Bekijken van The East African Great Rift Valley, het Rwenzori gebergte, Lake Rutoto Kratermeer, Kyumuhunga Tea Factory.
Dag 14: Bezoek aan 2 scholen: Ntare School en Ngabo School. Rondleidingen, debat, spelletjes, lunch, presentaties en een diner. Overnachting in een hotel in Mbarara.
Dag 15: Lake Mburo National Park met studenten uit de gastgezinnen.
Dag 16: Bezoek aan een oude boer in de 70 die koeien heeft met hele lange hoorns, die typerend zijn voor de Ankole stam.
Dag 17: Reis naar Kampala. Onderweg komen we door Rwakitura. Hier is president Museveni geboren. Hier is een museum. Te gast in een tv-show die live wordt uitgezonden. Kijkers kunnen bellen en vragen stellen (bijv. over de cultuurshock).
Dag 18: Bezoek aan de Nederlandse ambassade. Bezoek aan een traditioneel Afrikaans kunstcentrum. Presentatie door ons voor de stadsjeugd. Winkelen in Kampala.
Dag 19: Lunch met mensen van Fodepa, YWAM, de Nederlandse ambassade en enkele parlementsleden. De middag is vrij. Half 11 vertrek naar Amsterdam vanaf Entebbe.

9 juli 2007: Nog 11 dagen tot het grote avontuur!

Nog 11 dagen, en dan begint het moment waar we maandenlang naartoe hebben geleefd. Eindelijk, na hard werken en de hulp van veel mensen gaat ons Africa Awareness Project echt van start met de studiereis naar Uganda. Op wat kleine details na is alles verder geregeld, en kan het grote zenuwlijden beginnen. Niet alleen zullen we fantastische avonturen meemaken in het prachtige land dat we gaan bezoeken, maar hopelijk zullen we ook wat leren over ontwikkeling en ontwikkelingssamenwerking, van de mens in het werkveld en van de lokale bevolking. Wat is ontwikkeling en hoe kunnen we het in praktijk brengen? Ik weet dat het heftig zal zijn wat we gaan meemaken, maar hopelijk zal het ons sterken in onze missie om ontwikkelingssamenwerking dichter bij de mensen te brengen en jongeren en kinderen te leren over de achtergronden van ontwikkeling.
Daan