vrijdag 27 juli 2007

Hieperdepiep HOERA!

Vandaag is het feest in Uganda! Nouja dat denk ik tenminste, en hoop ik...
Want vandaag is Suzan jarig! Ze is 17 geworden. Ik hoop voor haar dat ze nog iets extra's doen voor haar en "Er is er 1 jarig (hoera hoera)" zingen of met z'n allen "Happy Birthday" in het engels. Maar de ouders hebben al vermeld dat ze nog een andere keer haar verjaardag in Nederland viert. Dus dat komt wel goed!


Bij deze wil ik ook nog even een liedje zingen:

Er is er 1 jarig, hoera, hoera!
Dat kun je wel horen (?) dat is Suzan!
Wij vinden dat allen zo prettig ja ja!
En daarom zingen we blij, blij, blij, blij!
Zij leve lang, hoera hoera!
Zij leve lang, hoera hoera!
Zij leve lang, hoera hoera!
Hieperdepiep Hoera!
Hieperdepiep Hoera!
Hieperdepiep! HOERA!



Tadaa!
Van Harte Gefeliciteerd met je verjaardag en nog heel veel jaren erbij!
(voor als je het leest, hoop toch in ieder geval na de tijd... )

5 opmerkingen:

knutsiatrie zei

Wednesday, July 25, 2007 1:59 PM
Van: Daan Harmsen
van daan:
Hier een berichtje uit een Ugandees internetcafe. Vrijdag aangekomen
op Entebbe Airport, daarna naar een hotel. Zaterdag gereist over de
Ugandese wegen (althans de hobbelpaden die daarvoor mogen doorgaan).
Zondag een kerk bezocht een huis voor aids-patientjes. Maandag naar
Amuria district geweest, anderhalf uur staan in de open laadbak van
een 4wd. Daar hebben we eerst gepraat met oude wijze mannen,
vervolgens op bezoek geweest bij aids-families in de afgelegen dorpjes
en daarna naar een school geweest, waar een schoolclub een performance
heeft gehouden en we ook een kleine presentatie hebben gedaan. Dinsdag
zijn we weer naar Katakwi gegaan, nu ruim 2 uur rijden naar een
vluchtelingenkamp. Best wel heftig.Honderden kinderen, veel hebben een
opgezwollen buik en huidinfecties. Ook een school bezocht in het kamp,
waar er in een klas 178 kinderen zaten (een klaslokaal ongeveer zo
groot bij ons). Natuurlijk moesten we ook alle kinderen vde primairy
school een hand geven (na 700 handen wel even mijn handen gewassen
natuurlijk). Daarna weer terug in de 4wd naar ons gastgezin. We hebben
een leuk gastgezin. Geen electriciteit of stromend water, maar wel
aardig. Vandaag zijn we weer naar een middelbare school geweest, waar
er verschillende performances voor ons zijn gedaan, we een presentatie
gegeven hebben, en toen in kleine groepjes van 40 leerlingen en 2
nederlanders geinteractiet hebben. Vanmiddag gaan we weer naar een
andere school. Vrijdag verlaten we Soroti en gaan we naar Kampala.

Mvg,
Daan

ps. Veel plezier op vakantie!

knutsiatrie zei

en gefeliciteerd is de taart daar ook lekker

OMA zei

Oma zegt:Je zal er veel mooie dingen en veel narigheid zien.Maar ik heb heel erg veel bewondering voor jou.Al die aidspatiënten daar zul je soms best ontmoedigd door raken maar ik weet zeker dat jij ook geniet van de mooie dingen van deze reis.
mvg.Oma

Ingrid zei

Hallo allemaal,

Bij deze nog een aantal dagboekverhalen van Suzan....

Ingrid

31 juli 2007
23-07-2007
De eerste nacht in het gastgezin zit erop. Het is een leuk huisje met veel boeken, allen religieus. De man des huizes geeft de opleiding tot pastoor. Ze hebben veel gereisd met Christelijke doelen. De vrouw is zelfs naar Engeland en Nederland geweest. Ook hier is een hokje met een tat in de grond dat als toilet fungeert. Er is hier geen douche, we hebben naast het toilet een hokje met een teil en een emmertje: Ugandees douchen. Eerst was het wat ongemakkelijk: ik stond op mijn slippertjes naast het teiltje, ik moest mijn gedragen en mijn schone kleren + een handdoek ophangen aan slechts 2 spijkers. Er was geen streep licht: het was er aardedonker. Ik kleedde me uit, en gooide onhandig wat water over mijn armen. Ik probeerde zoveel mogleijk water op te vangen in de teil, uit angst dat het water te vroeg zou opraken. Ik gooide emmers water over mijn haar. Het werd niet erg nat, en ik besloot de shampoo over te slaan. Ik kneedde wel cremespoeling in mijn haar, maar dat was ook niet echt een succes. Toen ik al mijn lichaamsdelen individueel met water overgoten had, voelde ik dat de teil nog voor driekwart gevuld was met water. Tja, en nu? dacht ik. Ik begon als een bezetene emmertjes water over me heen te gooien. Ik mikte het zo, dat eht meeste water niet terugviel in de teil. Eigenlijk kwam het meeste water niet eens op mijn lichaam. Na een tijdje had ik een beetje het idee dat ik gedoucht had, en kiepte ik de teil om. Ik kon moeilijk tot in het oneindige een waterdansje opvoeren. Toen ik het hokje uitstapte was het al donker. Het is hier vroeg donker, veel eerder dan in Nederland. Op dit moment zitten Marloes en ik te wachten op onze 'taxi'. Acht uur was afgesproken. Hij kan nog 'op tijd' komen, het is nog maar half 10! Ja juist, nog maar anderhalf uur te laat. Ik ga dat ook doen in Nederland. Take your time. Ach, ik heb weer wat geleerd. 'Pick you up at eight' moet je vertalen met: 'Misschien ben ik er om 10 uur. Of elf. Als het uitkomt.'

Suzan.

Geplaatst door Suzanjlo om 11:59 | Permanente link | Reacties (0) | Reageer
middag 22-07-2007
De kerk was zoals verwacht: zingen, dansen, swingen. In de lokale taal bestaan er geen aparte woorden voor zingen en dansen, het is gewoon één woord. Tijdens de dienst moesten we opstaan en ons voorstellen. Iedereen klapte voor ons, heel bijzonder. Na het kerkbezoek bezochtend we twee weeshuizen. De een voor jonge kinderen, de andere voor oudere kinderen met AIDS. De kinderren waren één en al vrolijkheid. Lachen, spelen, rennen. Een meisje kwam naar me toe en ze knuffelde me. Een jongen was van oude lappen een brancard aan het knopen. We gaven ze zakmessen om te knutselen. Ik ben nu aan het wachten op de mensen van mijn gastgezin. De helft is al weg. Ik ben benieuwd waar Marloes en ik terecht komen. Het komt vast goed.

Suzan.

Geplaatst door Suzanjlo om 11:58 | Permanente link | Reacties (0) | Reageer
22-07-2007
Ik had echt een vreselijke droom vannacht. We waren in een Ugandees winkeltje, en ik stond stickervellen te kijken. Een man zat me in de gaten te houden, dat had ik door. Hij kwam naar me toe, en ik kreeg een boete van 2000 euro, terwijl ik niks had gedaan. Nu maar hopen dat het geen voorspellende droom was. Ik voel me niet onveilig hier, gelukkig. Vandaag gaan we de gastgezinnen voor de eerste week ontmoeten. Ik ben benieuwd. Ik heb er heel veel zin in. Ohja, ik ben mijn tandpasta al kwijt, echt slecht. Ik heb al Ugandese shillings. Nu merk ik pas hoe goedkoop alles is. Voor 50 euro kreeg ik 111.750 shillings, en een dure maaltijd is maar 8000 shillings. Niks dus, ongeveer 4 euro. Nu gaan we naar de kerk. Amen.

Suzan.

Geplaatst door Suzanjlo om 11:57 | Permanente link | Reacties (0) | Reageer

25 juli 2007

Unknown zei

Suzan: Succes in Uganda.